Het dorp van Holly

10 oktober 2017 - Pokhara, Nepal

Vanmorgen zouden we rond 11 uur vertrekken, een paar mensen wilde een vliegtocht maken boven de Annapurna en daar zouden wij op wachten. In die tijd heb ik mijn tas ingepakt en nog even het stadje ingegaan om wat fruit te kopen voor vandaag. Holly is weer bij de groep gekomen en heeft haar nicht, haar neef en zijn vrouw bij zich.
Om 11 uur vertrokken wij  met de bus , we zullen eerst een uurtje rijden naar een groot meer, daar stapte we allemaal uit, de familie van Holly bleef zitten en reed met de bagage alvast naar de eco lodge waar we 2 nachten zouden verblijven. Bij het meer lagen allerlei slanke kleurige bootjes, hiermee gaan we over het meer varen. In iedere boot gaan 4 mensen van onze groep achter elkaar zitten, een van de inwoners duwt de boot van de kant ,springt erin en vaart ons  over het meer . Het is een heel groot meer en erg rustig, heerlijk. Na 45 minuten varen zet hij ons af aan de andere oever. We zitten nu in het binnenland van Nepal , nadat iedereen iets heeft gedronken beginnen we aan onze wandeling. Holly loopt mee en verteld ons over de werking en het gebruik van de planten waar we voorbij lopen. Het is vandaag. Erg heet, we zitten aan het begin van de winter en het zou hier rond de 20 -25 graden zijn normaal gesproken wat goed wandelweer is. Maar het is  nu 35 graden dus ook voor de Nepalezen is het extreem. We lopen over stukjes asfaltweg , maar ook door graspaden en over steen paden. Annick, loopt nog met een mitella en voor haar zijn bepaalde stukken te zwaar, Albi, onze gids loopt steeds naast haar en begeleid haar constant, ze nemen ook na een korte tijd een andere weg met alleen asfalt. Cor en Rian hebben luchtweg problemen en hebben het , mede door de warmte en het klimmen wat we vandaag hebben erg zwaar. We lopen langs traditionele huisjes en begroeten de lokale bevolking, waar we een vriendelijk Namaste van krijgen. Dan komen we in een klein dorpje waar we bij de lokale bevolking een lunch aangeboden krijgen. Terwijl we daarheen lopen zien we het nichtje van Holly staan. 
We blijken in het dorpje te zijn waar Holly opgegroeid is en ze neemt ons mee naar het huis waar haar familie nog woont en waar Holly zelf geboren is . Holly haar moeder heeft voor ons gekookt en we gaan allemaal buiten zitten bij het huisje. We maken kennis met Holly haar moeder, haar broer met zijn vrouw en de twee kinderen, haar andere broer met de twee kinderen en nog enkele neefjes en nichtjes, bij elkaar wonen ze daar met 9 mensen in een klein huisje. Holly verteld over de manier van leven en hoe het kaste systeem werkt. Erg boeiend en interessant om dit allemaal te horen en ook te zien hoe mensen nu nog hier leven. Het is zo anders dan dat wij gewend zijn ! We mogen ook in het huisje kijken waar men woont en slaapt, echt niet te vergelijken met onze manier van wonen. Het is gemaakt van leem klei waardoor het koel binnen blijft.
Na de lunch neemt Holly ons mee naar boven , we blijven in het dorp waar de groep op twee verschillende locaties zal slapen. We splitsen ons op en zullen elkaar de volgende ochtend weer zien voor de dag wandeling.
We worden naar de eco Lodge gebracht vlakbij het huisje van Holly. Daar krijgen we onze slaapplek aangewezen. Het is simpel, maar meer dan voldoende. Ik krijg boven in het huis een kamer waarbij ik een schitterend uitzicht hebt over de bergen. In deze Lodge blijven we twee nachten, van hieruit vertrekken we voor de tracking en kunnen onze overige bagage die we niet nodig hebben laten liggen.
Nadat iedereen zich geïnstalleerd heeft komt de groep die in dit huis is bij elkaar om te lunchen . We hebben het allemaal goed naar het zin. Na de lunch ben ik erg moe, het is pas kwart over 7 , maar ik ga slapen. Rond 11 uur wordt ik wakker van een knal, het weer is helemaal omgeslagen, het dondert en onweert. Het waait en regent keihard en de raamluiken slaan tegen de muren. De elektra is uitgevallen en bij de deur regent het in. Ik loop naar buiten om  de raam luiken vast te zetten. Ik heb mijn hoofdlamp bij me, want het is hartstikke donker , maar ik ben niet bang. Ik ga mijn bed weer in, nadat ik me afgedroogd heb en val weer snel ik slaap. 
 

Foto’s

1 Reactie

  1. Mons Verkerk:
    11 oktober 2017
    Weer een dag met veel indrukken.
    Ik denk dat je "rijk" zult thuiskomen.
    Het dagboek herbergt weer veel moois.
    Ga de komende dagen genieten van je wandeltrack
    en wij wachten op contact via de WiFi,

    Veel liefs Mons