Dag 1 in Lhasa. 30 september

Vanmorgen waren Rian en ik niet echt fit, je kan toch wel merken dat je op een hoger gebied verblijft. De lucht is ijler dus je hele lijf moet harder werken om te wennen hieraan. Na het ontbijt kwam Tashi en vertrokken we met de auto richting Sera & Drepung Monastery . Mijn mobiel doet het nog niet dus ik had gevraagd of we even bij een winkel konden stoppen. Toen we er een open zagen zijn we gestopt en samen naar binnen gelopen. We probeerde uit te leggen wat er mis was met de mobiel, maar hij keek ons een beetje wazig aan, hij pakte hem vast, keek er naar draaide ermee en drukte toen op de noodgeval knop, jeetje die deed het en hij gaf de cijfers 3. 2. aan , oje, na 1 stuurt hij een noodoproep, krijgen we zo nog meer ellende. Ik drukte snel op de wegdruk knop en het scherm werd zwart. We kregen opnieuw het inlog scherm en Tashi drukte op de cijfers, ze gaf het toestel aan mij en ik drukte de inlog code in , yes, hij deed het weer! Waarom hij het nu weer doet ? Geen idee , maar ik ben er blij mee. Ik bedankte de man en wilde de winkel uitlopen, maar de man van de winkel wilde wel betaald worden 20 yuan, dat is 2,50 euro .Ja hij had ook wel hard gewerkt ! Daarna zijn we verder gereden naar de Drepung Monastery waar nog steeds honderden monniken leven en mediteren. Deze lag boven op een berg. Met de auto reden we naar de entree, Tashi gaf aan dat we moesten uitstappen en onze spullen in de auto konden laten liggen, ze gaf aan dat we door een gebouw moesten lopen , Rian en ik lopen naar binnen staan daar van de detectie poortjes waar we doorheen moeten lopen, er is geen beveiliger in de buurt, die staan buiten te lachen en te praten met elkaar. We lopen door de poortjes en daarna weer naar buiten waar de auto weer stond. Dat was het, nou ja zeg, wat had dit nu weer voor zin. We gingen weer in de auto en reden naar de parkeerplaats aan de voet van het klooster. Waarna we de trappen gingen beklimmen. We liepen in verschillende zalen en gangen. Er leven het nog ongeveer 500 monniken. Tashi kon ons alles goed uitleggen en zij wist veel van de geschiedenis. Als echte Tibetaanse wist ze veel achtergronden te vertellen over het Tibetaanse Boeddhisme en over hoe Tibet was ontstaan. Erg leuk om te horen van iemand die weet waar ze over praat. Daarna gingen we met de auto naar Norbuling Ka park wat letterlijk, het park van de juwelen, betekend. Dit is een aangelegd park om het Zomerpaleis van de Dalai Lama heen gebouwd. Hier ligt weer veel geschiedenis die door Tashi goed word uitgelegd. Ook verteld ze ons hoe je de monniken begroet die in de ruimtes zijn je maakt een buiging en strekt je beide armen naar hen handen met de handpalm naar boven , je rechterarm strek je verder dan je linkerarm. Je wijst ook niet naar een beeltenis of schildering . In een van de ruimtes hingen oude zijde thangka , ze beelden de verschillende openbaringen van Tara uit. Deze zaal en de afbeeldingen maakte veel indruk. In een van de ruimtes heeft de huidige Dalai Lama 3 jaar gewoond. Het was ondertussen lunch tijd geworden en Tashi nam ons mee naar een eethuis waar de Tibetaanse bevolking kwam, hier zag je geen toeristen. Ze bestelde voor ons soep met groenten en wij gingen op de lage banken zitten. Natuurlijk kreeg je hier geen lepel bok , wel eetstokjes. Oke! Ik heb nog nooit met stokjes gegeten, Rian wel dus ik kreeg een spoedcursus. Voordat ik door had hoe ik mijn vingers moest houden om het ene stokje klem te zetten en dan daarna de ander te scharen, dat duurde even waarin we veel plezier hadden, ook de mensen om ons heen zaten mee te lachen om mijn geklungel, maar langzaam kreeg ik er grip op en kon ik beginnen met eten en op het eind kon ik zelf een pinda eruit vissen met stokjes. Erg leuk! Daarna brachten we onze spullen naar het Hotel en gingen lopend naar Jokhang Tempel het was dichtbij , we liepen door de winkel straat en over een plein. Ook hier hebben we verschillende zalen bekeken. Nadat we alles gezien hadden liepen we over het plein. Tasha had een vriend die daar in een klein winkeltje thangka's handmatig maakte. We wilde dit wel graag zien en ze nam ons daarmee naar toe . Rian heeft vorig jaar vanuit Patan de Groene Tara mee genomen, ik ben al een tijd geïnteresseerd in de Witte Tara. Hij liet ons allerlei werken zien en voor mij sprong er eentje echt uit, deze wilde ik graag mee naar huis meenemen. Hij zou hem helemaal afmaken en dan kan ik deze vrijdag komen ophalen als we weer terug in Lhasa zijn. We hadden er nu een lange dag op zitten en besloten om even te gaan rusten in het Hotel, Tasha nam afscheid en zal morgen ons om half 10 weer ophalen. Rian en ik zijn de avond nog naar een restaurantje gelopen om te eten waarna we een rustige avond gehad hebben met elkaar.