Dhulikhel tweede tracking dag

We hadden afgesproken om de zonsopgang te bekijken . Vanuit het Hotel heb je een uitzicht op de Mount Everest en daar de de zon boven de bergen te zien opkomen kan spectaculair zijn. De zon kwam op om 5.55 uur, dus dat wilde we wel meemaken. Het nadeel is dat je daar dus op gaat slapen en dus ook amper slaapt. Als ik vannacht twee uur heb gehad is het veel. In ieder geval was ik op tijd ! Rian en ik gingen samen voor de tijd naar het balkon en ....een en al mist! Hmm, het kan nog veranderen . De lucht was wel erg mooi, we zagen de zon opkomen achter een sluier van mist, niet lang want het werd steeds mistiger. Niet wat we gehoopt hadden, maar zeker mooi. Daarna gingen we ontbijten. In de ontbijtzaal stond het vol met scooters en motors. Ze hadden geen garage dus alles werd in de nacht binnen gezet. Zodra deze weg waren konden wij gaan ontbijten. Nadat we alles gepakt hadden gingen we op pad, de mist was nog dikker geworden wat de wandeling een mystieke uitstraling gaf. We liepen constant door de bossen, zo mooi en rustig, we zagen verschillende vlinders, hoorde en zagen voor ons onbekende vogels, de krekels begeleidde ons. We liepen de gehele dag met zijn viertjes maar pakte ons eigen tempo, waardoor je regelmatig het idee had dat je alleen liep. We kwamen geen andere mensen tegen. Onderweg zagen we een man gras snijden en op een stapel leggen, met een Namaste liepen we hem voorbij. Na een tijdje kwam hij langs ons met een grote buidel gras op zijn rug, hij vond het wel gezellig en bleef met ons op lopen , het was een vriendelijke man die druk in gesprek raakte in het Nepalees met onze gidsen, hij kon geen Engels. We wandelde over kiezel paden en hij liep op zijn blote voeten, je zag zijn tenen " klauwen" tijdens het lopen. Toen wij even pauze namen kwam hij erbij zitten en nam ook even pauze. Rian deelde zakjes met noten uit die hij lekker zat mee te eten. Na een kwartiertje gingen we verder met het pad en hij sloeg een andere richting in om naar zijn huis te gaan. De mist was opgetrokken en de zon begon goed door te komen. We hebben de afgelopen dagen het steeds droog gehouden, dus we boffen volop. Onderweg kwamen we nu geen dorpjes tegen . Gisteren hadden we alleen maar gestegen, nu was het grotendeels dalen. De paden waren zand of stenen, sommige stukken waren erg modderig maar goed te lopen , nadat we een hele tijd in het bos hadden gelopen kwamen we op een asfaltweg uit waarna we weer richting bewoonde wereld liepen . We kwamen in het dorpje Nala , hier stond een mooie tempel vertelde Rian. Rian heeft deze route vorig jaar al gelopen dus zij herkende en wist nog enkele dingen. Het was inderdaad een mooie plek om even te zijn, er hing een rustige sfeer . In het dorp zochten we een restaurantje om wat te eten. Het was de bedoeling om nog naar Dhulikhel te lopen , maar beide waren we best moe. Het zou nog 10 kilometer zijn, ze hadden uitgerekend dat we nu al 19 km gelopen hadden en we vonden het eigenlijk wel voldoende. Onze gids ging op zoek naar een auto die ons viertjes naar Dhulikhel wilde brengen. Het is een piepklein dorpje dus het was nog even zoeken voor hem, maar het is gelukt. Hij reed ons rechtstreeks naar het Hotel. In dit Hotel had Rian vorig jaar geslapen wat haar erg goed bevallen was. Ze had dit al doorgegeven bij de voorbereidingen en dat was dus gelukt. Rian werd direct herkend , het was inderdaad een mooi hotel buiten de stad wat erg fijn was want Dhulikhel is groot en druk, daar heb ik nog even geen zin in. We kregen beide een eigen kamer wat we allebei toch wel erg prettig vinden, ook hier hadden wij van te voren om gevraagd en waar het mogelijk is zou dit geregeld worden. In de avond werd er voor ons gekookt door de eigenaar met zijn zoon en dochter, dit gebeurde eigenlijk in hun woongedeelte. Zij waren in de keuken druk met kokkerellen en wij zaten in dezelfde ruimte op de grond bij een laag tafeltje. We zijn de enigste gasten dus met zijn viertjes om de tafel. Erg leuk om zo mee te maken. Morgen de laatste wandel dag van deze tracking.