dag 1 tracking

Vanochtend om half 4 was ik al wakker, er zat een Gekko op mijn kamer die ik hoorde trippelen over het zeil op de grond en geluiden maken. Ik ben er niet bang voor maar wel alert dat hij niet over mijn gezicht gaat lopen! Gisteravond gingen Ineke en Frieda naar bed , toen lag er bij hen een spin op de kamer, zo groot als een hand ! Dat zou ik dus verschrikkelijk eng gevonden hebben en je hebt grote kans dat ik dan daar niet meer had geslapen !
Om half 7 ontbeten we met elkaar en om 7 uur begonnen we met lopen. Rian en Anick lopen mee tot de tempel, waar ook de mensen van de groep komen die in het andere guesthouse hebben geslapen waarna we zullen beginnen met lopen. We nemen afscheid van Rian en Holly, deze zijn er niet meer als we weer terugkomen op deze plek over 4 dagen. Annick zal wel daar op ons wachten. Elbi is de leider en daarbij zijn er drie porters  om de bagage te dragen. We beginnen met lopen over de autoweg, na een half uurtje bereiken we een klein dorpje waar ieder de laatste dingen aanschaft die hij nodig heeft . Dan gaan we weer verder richting een meer , vlak voordat we daar aankomen horen we muziek en zien we allerlei mensen om een kar staan die overkapt was als een huifkar. Toen we dichterbij kwamen zagen we op de kar een man zitten met daarnaast een volwassen koe met een kop met twee neuzen en drie ogen , het middelste oog was blind. Koeien zijn hier al heilig, maar deze, door het derde oog , is nog veel heiliger, iedereen komt hier offeren ! De koe ziet er wel doorvoed uit, dus hij heeft het niet slecht , maar het is wel een triest gezicht . We lopen verder langs het water en gaan dan de berg op , al snel gaan we steil omhoog. Op de helft krijgt Cor het zeer benauwd , hij hoest en krijgt amper lucht . We zijn nog maar net begonnen  en het zal alleen maar zwaarder worden , in overleg besluit hij om terug te gaan. Elbi brengt hem terug naar het dorp en laat hem met de taxi terug naar de guesthouse brengen. Holly zal hem daar opvangen. Wij lopen langzaam verder met de porters. Nu is onze groep 
" uitgedund" tot 7. We lopen steeds verder  steeds steiler, soms  we tussen de bomen door het meer zien. Steeds kleiner wordend. We lopen langs huizen waar de mensen  op een " voor ons " primitieve manier leven.  Hout vuurtjes waar een ketel met pap staat te pruttelen, een waterkraan buiten, een baby in een mand die aan een balk hangt , hierin slaapt ze en dient gelijk als box, ook lopen er overal geiten , kippen en koeien rond,erg mooi om te zien. Tussendoor stoppen we regelmatig om even te rusten en te drinken, het is erg heet maar het gaat goed. Vandaag was de verwachting dat we 6 uur zouden wandelen, maar we bleken beter vooruit te gaan dan men van te voren had gedacht, we waren al na 4,5 uur op de slaapplek. Het was inderdaad basic, zoals voorspeld , het toilet is een gat in de grond, een douche met koud water en amper licht. 
Maar dat vind ik niet zo erg, wat ik erg vindt is dat het zo verschrikkelijk smerig is, echt niet normaal. 
Dat je geen geld hebt voor verbouwingen snap ik, maar je kan toch gewoon schoonmaken ! Bah, ! 
Ze eten hier twee keer per dag warm, meestal noedels, ook vanmiddag bij binnenkomst kregen we dit, daarna werd er gebeld dat Cor een nachtje in het ziekenhuis moet blijven, zijn vrouw Yolante , was met ons mee gelopen na overleg met haar man Cor. Nu wil ze wel naar hem toe . 
Holly is aan het regelen om Yolante op te laten halen door een taxi, maar dat lukt niet. Nu komt ze zelf hierheen om Yolande op te halen en haar naar Pokhara te brengen. Erg netjes !  Om 7 uur reden ze samen weg, nu bestaat de groep nog maar uit 6 mensen. Vanavond slaap ik met Christel op een kamer. We hebben samen steeds veel plezier, dus dat zit wel goed. Ook de rest van de groep vindt het hier smerig. Na het eten gaan Christel en ik naar de kamer, we besluiten beide om in onze slaapzakken te kruipen, het is te smerig om op het laken te gaan liggen. Als ik mijn spullen wil pakken zie ik opeens een hele grote pad op de grond in een hoekje zitten, ik schrik me de beroerte en sprint naar buiten om Elbi te halen, ondertussen jaagt Christel de pad naar buiten met de wandelstok. Ik vind het wandelen heel erg leuk, maar de nachten in dit soort slaapplaatsen, mogen ze van mij houden en Elbi vertelde dat het morgen nog erger, of zoals hij zegt, nog meer basic moet zijn ! Ik dacht dat ik wel wat gewend was vanuit de herbergen op de route naar Santiago, maar dit vind ik zelfs te erg! Het zal wel een hele lange nacht worden! Als ik op een plek in de tuin niet beweeg dan heb ik wifi, kijken of ik deze kan versturen .