Kumari

18 oktober 2017 - Kathmandu, Nepal

Vannacht heb ik slechts twee uurtjes geslapen, mijn slaapklokje is helemaal in de war, ik ben benieuwd hoe het zal gaan als ik weer in Nederland  ben !
Om 8 uur vertrokken wij naar de heilige Bagnati rivier in Pashupatinath, daar zouden we bij een lijkverbranding aanwezig mogen zijn. Er staat een heel complex waar de heilige mannen leven en waar de lijkverbranding plaats vindt. We gaan er met de bus heen. Het verkeer hier is niet te omschrijven. Alles rijd door elkaar heen en langs elkaar er zijn gewoon helemaal geen regels, ik zie ze in ieder geval niet. Overal staan agenten op punten het verkeer te regelen en aan te geven wanneer iemand wel of niet mag rijden. De stad is ook enorm vervuild. Heel veel mensen dragen mondkapjes. Bij ons in de groep zijn er verschillende die last van hun luchtwegen hebben en veel hoesten. Ook ikzelf heb er last van. Bij de rivier stappen we uit en lopen naar binnen, het is een groot complex met verschillende mooie gebouwen. Bij de rivier zien we allerlei stapels verbrand hout liggen waar het ritueel van de lijkverbranding heeft plaatsgevonden. We lopen verder en zien heilige mannen in oranje kleding staan. We mogen ze niet fotograferen en als je dat wel wilt dan zal je 600 roepie moeten betalen. Als je langs hen loopt houden ze hun hand op om geld te vragen. 
Even later komen we bij een plek langs de rivier waar men bezig is met de voorbereiding voor een rituele lijkverbranding. Op een " plank" aan de oever ligt een dood lichaam omwikkeld in doeken. Er staat een grote groep mensen omheen. Zij lopen langs het lichaam en we zien dat ze kleine beetjes water in de mond gieten, ook leggen ze geld bij het hoofd neer. Dit is om haar te begeleiden in haar weg naar het hiernamaals zodat ze geen dorst en honger zou lijden. 
Het is een vreemd contrast, het dode lichaam aan de rivier en daar 5 meter vandaan, springen kinderen in dezelfde rivier en spelen en lachen met elkaar. Een contrast, maar dus ook logisch want het leven gaat door en eindigt niet bij  de dood. Op een andere plek wordt de brandstapel voorbereid, er worden balken klaargelegd en bundels stro,  aan de zijkant worden oranje bloemen slingers neergelegd.
Het lichaam wordt in een oranje doek gewikkeld en door de zonen op een metalen brancard naar de brandstapel gebracht, men loopt drie keer om de brandstapel heen en zet het lichaam dan op de stapel. 
Er lopen mensen langs het lichaam en de priester legt balken op het lichaam , daarboven op de bundels stro. Daarna steekt de oudste zoon het vuur aan.
Aan de andere kant van de oever staan veel mensen te kijken waaronder toeristen en wij dus ook. Het is niet te vergelijken met een begrafenis bij ons waarin het vaak besloten is en somber. Hier is alles openbaar, natuurlijk zal er verdriet zijn, maar je merkt dat het in het leven past en er dus bij hoort. Alles gaat door tijdens de begrafenis, spelende kinderen, muziek, lachen. Heel apart voor ons.
Nadat we over het complex geleid zijn gaan we weer naar het busje en rijden we naar de Tibetaanse Stupa in het Boeddhistische Bouddhanath. Het is een spierwitte Stupa die er netjes en verzorgt uitziet. Tijdens de aardbeving in 2015 was deze ook flink beschadigd, met allerlei giften is deze Stupa als eerste weer helemaal hersteld. Om de Stupa heen zijn allerlei Tibetaanse winkeltjes. We lopen de Stupa in naar het hoogste plateau waardoor we een mooi uitzicht hebt over het stadje.
Nadat we geluncht hebben rijden we naar Patan, een buitenwijk van Kathmandu, daar gaan we Kumaris de levende godin bezoeken.
Er zijn heel veel goden in het Hindoeïsme, maar dat zijn allemaal dode goden die men aanbid. Kumari is de enigste levende godin. Het is een meisje die wordt gekozen door de hoogste priester en die daarvoor aan 38 eisen moet voldoen, haar uiterlijk moet perfect zijn. De stand van haar ogen, haar wenkbrauwen, haar lippen etc. 
Vanaf ongeveer 4 jaar wordt zij gekozen en zij blijft de godin tot haar eerste menstruatie of als zij op een andere manier gaan bloeden, dan wordt zij weer een gewoon sterfelijk mens. Ze woont in het complex waar wij heen gaan met onder andere haar familie. Als de Kumari gekozen is komt de god in haar. Ze mag in haar eigen vertrekken rondlopen en spelen met haar familie of met vriendjes, buiten deze vertrekken moet ze altijd gedragen worden door haar vader , haar voeten mogen de grond niet raken. Ze krijgt in het complex onderwijs, een paar keer per dag  zit zij op een lage stoel helemaal mooi opgemaakt en komen er mensen langs. Ook wij als groep mogen haar bezoeken. Onze gids verteld ons het ritueel voor het bezoek en gaat ons voor om te laten zien hoe we dit moeten uitvoeren. De schoenen moeten uit, je loopt naar Kumari toe, gaat op je knieën met je handen in de Namasta  houding , legt in de schaal 200 roepies, buigt voor haar en bij het overeind komen geeft ze met het rode poeder een Tikka op je voorhoofd. Iedereen gaat langs.
Daarna gaan we weer uit het vertrek. Het is een hele aparte beleving en ik weet niet wat ik hier van moet denken, het meisje zal niet lachen of huilen, ze mag niet boos gemaakt worden of verdrietig want dat brengt ongeluk voor het volk. Ik vraag hoe het mogelijk is dat een kind niet lacht of zelfs glimlacht ? Maar dat komt doordat de god in haar is gedaald. Een aantal jaren geleden zijn alle leden van het  Nepalese koningshuis vermoord. Een week daarvoor heeft de toenmalige Kumari 2 dagen achter elkaar gehuild, men wist toen dat er iets verschrikkelijks zou gebeuren, wat na enkele dagen dus ook zo was.  
Er ontstaat binnen de groep een discussie of dit wel of niet goed zou zijn, er wordt zelfs over kindermishandeling gesproken. Ik denk dan ik misschien niets hoef te vinden en hier geen mening over hoef te hebben. Het is zo ! 
Na een lange rit terug door het drukke Kathmandu is het half 4 en zijn we vrijmom te doen wat men wil.
Christel , Anick en ikzelf willen nog wel naar Thamel wandelen, de winkelwijk. De andere blijven in het Hotel, voorbereiden voor het vertrek van morgen en ze vinden het ook erg druk in Thamel
Wij gaan met zijn drietjes nog wel, het is 20 minuutjes lopen en omdat het vroeg en snel donker wordt moeten we met een half uurtje alweer terug, dat is wel erg kort. We besluiten om door te lopen en dan om half 6 een taxi terug naar het Hotel te pakken, lekker makkelijk !
Het is een gezellige drukte, er zijn zeker veel mensen en veel verkeer, maar ik vind het leuk !
' s Avonds eten we met de gehele groep in het Hotel. Het is de laatste avond , morgen vertrekken we allemaal op andere tijden terug naar huis. ineke en ik vliegen als laatste om 9 uur ' s avonds, mooi dan kan ik nog lekker even iets doen hier ! 
Christel en Annick vertrekken om 12 uur ' s middags maar willen in de ochtend nog naar de apen tempel, deze hebben zij nog niet bezocht omdat  ze toen in het ziekenhuis zaten vanwege Anick haar val. 
Ik wil wel mee en we besluiten om morgen om 8 uur te vertrekken. Nu ga ik proberen of ik alles kan meenemen en niet teveel gewicht bij me heb . 


 

Foto’s

2 Reacties

  1. Miranda:
    19 oktober 2017
    Mooie & bijzondere ervaringen weer Lennie💖!

    Voor morgen een goede en veilige terugreis✈️...
  2. Anja de Hoon:
    19 oktober 2017
    Ik heb onder het genot van een kopje koffie eens alles doorgelezen en bekeken. Hoe mooi is deze reis, de foto's geven weer hoe het leven daar is. Het lijkt me super om dit te beleven. Goede en veilige reis terug! Groetjes Anja