Terug naar Kathmandu

Vanmorgen tijdens het ontbijt hoorde ik de naam van degene die mij zou ophalen vanaf het vliegveld in Kathmandu, ik vraag gelijk het telefoon nummer van die man, want op de heenreis had ik deze niet en moest ik erg lang wachten omdat ik toen geen telefoonnummer had, dus voor de zekerheid !
Om 7 uur gaan we allemaal naar boven, het busje staat er al  en mijn bagage doe ik daar in, dat scheelt weer met vervoer voor mij, ook mijn taxi staat er , dus nadat ik iedereen gedag heb gezegd vertrek ik naar Pokhara.
Mijn vlucht gaat om 9.15 uur en het is normaal gesproken 45 minuten rijden om op het vliegveld daar te komen, maar hier weet je het nooit met het verkeer ! 
Het zat mee, dus om kwart voor 8 zette hij mij bij het vliegveld af. Bij het inchecken vroegen ze mij of ik snel wilde , echt wel ! Omdat ik alleen handbagage had was ik snel klaar, ik kon nu de vlucht van 8.05 uur pakken. Voordat ik in het vliegtuigje stapte belde ik het nummer wat ik van Elbi had gekregen, toen de man opnam gaf ik aan dat ik eerder vloog, hij zou regelen dat ik eerder opgehaald zou worden. Nu was alles bewolkt en zag ik geen bergen, met drie kwartier stond ik op Kathmandu. Ik bleef bij de ingang  
staan, maar zag niemand , na een klein uurtje heb ik opnieuw de man gebeld, hij vertelde dat er iemand bij de parkeerplaats stond. Ik liep daar naar toe en toen zag ik dezelfde chauffeur die mij ook had weg gebracht. Hij gaf aan dat hij mij wel eerder had gezien, maar me niet had herkend, hij zei : " misschien is je haar gegroeid" , ha ha, dat zou snel zijn. Een week geleden korter dan nu ! 
Hij bracht me naar het Hotel waar ik al een kamer kon krijgen. De groep zou er nog lang niet zijn dus ik ga lekker alleen naar Thamel, de winkel , bazaar wijk. We hebben deze de vorige keer ook bezocht en toen ben ik de winkels niet in geweest, nu kan ik mooi allerlei souvenirs en  cadeautjes gaan aanschaffen , lekker in mijn eentje rondstruinen. Het is heel erg druk met verkeer, maar ik vind het prima, ik weet de weg dus wandel ik via allerlei straatjes  richting de Thamel wijk . Er lopen ook heel wat toeristen rond . Ik ga nu allerlei winkeltjes in, allemaal winkels met de kleding die ik het liefst draag, pofbroeken, harembroeken,bont gekleurde rokken etc. luilekkerland voor mij ! Ik denk dat ik mijn garderobe kast hier aardig kan aanvullen . Zodra je binnen bent komen ze naar je toe en vragen of je het leuk vindt, als ik dan aangeef van wel noemen ze de prijs, meestal zeg ik dat ik alleen wil kijken, dan vragen ze direct wat ik er dan voor wil geven. 
Een aantal lachen er en laten je dan met rust, maar een aantal zijn ook erg opdringerig, dan heb ik het al gehad. 
Na een paar uurtjes heb ik wel wat ik wilde en loop ik weer rustig terug richting het Hotel. Bij de brug, vlakbij het Hotel, zie ik een huis die me de vorige keer ook al was opgevallen. Op een tafel bij een open balkon staan enkele klankschalen en hangen er houten " dingen" aan een soort waslijn, ik kijk er naar, en opeens komt er vanachter die klankschalen een stem die vraagt of ik het mooi vind en hij nodigt me uit om in zijn huis te komen. Ik loop via een trapje naar beneden en daar staat een jongeman die aangeeft dat ik hem kan volgen. We gaan door een gordijn de trap op en zo naar een een soort balkon. Daar zit een een oude man met een prachtig doorleefd gezicht. Hij lacht vriendelijk en bied me een stoel aan. Terwijl ik ga zitten verteld hij dat die  houten " dingen" die ik zie hangen snaar instrumenten zijn die met een strijkstok gespeeld worden, het heeft 4 snaren en hij maakt deze zelf. Aan de onderkant heeft hij een halve bol en dan een korte hals zoals een gitaar. Vroeger heeft hij hiermee opgetreden, nu is hij 78 en speelt nu nog voor zijn plezier. Daarna pakte hij zijn instrument, ging hem stemmen en speelde daarna een heel mooi Nepalees stuk voor me. De vingers zette hij niet op de snaren maar er naast en dan duwde hij licht tegen de snaren aan waardoor er een klank ontstond terwijl hij met de strijkstok er overheen streek. Ik keek en luisterde muisstil en werd er ontroerd door. 
Daarna speelde en zong hij nog een lied en hij eindigde met vader Jacob die hij met een grote lach speelde. 
Ik bedankte hem en vroeg of ik hem iets mocht geven, maar hij wilde pertinent geen geld hebben, hij vond het fijn om voor mij te spelen. 
De jongeman bracht mij weer naar de voordeur en ik ging weer naar buiten. Ik vond dit een heel speciaal moment.
Ik liep naar het Hotel terug en zag boven de rivier een adelaar vliegen , hij vloog naar een grote boom en toen ik goed keek ,zaten er wel 5 in die omlaag vlogen, boven de rivier scheerde en weer terug gingen naar de boom. Mooi om te zien zo midden in de stad, waar het zo verschrikkelijk vervuild en druk is. Ze vinden toch hun plekje ! Bij het Hotel ben ik buiten in de tuin gaan zitten, ik denk dat de groep zo wel zal komen en dan kan ik ze verwelkomen. Om half 4 kwam ze aan, erg vermoeid. Ook zij waren om 7 uur vertrokken en het begin stuk was redelijk te rijden met asfalt, maar de laatste twee uur hadden ze weer erg veel stof, files en hobbels gehad. 
We gingen met elkaar in de tuin wat drinken en dit was ook het moment dat we afscheid namen van Elbi, hij had ons begeleid tot nu. Morgen hebben we nog een excursie dag maar die wordt door een andere gids gegeven .
We gaven Elbi een envelop met daarin een fooi die we met elkaar afgesproken hadden.
Daarna werden de kamers verdeeld en ging ieder zijn spullen naar boven brengen. Om half 7 gaan we met elkaar eten en bespreken we hoe de dag van morgen zal gaan.
Christel en Anick wilde nog even naar een winkeltje waar ze de vorige keer geweest waren, ik liep met hen mee.
We kwamen bij het winkeltje aan waar de oudere man op de grond zat op een kussentje, hij draaide met een grote gebedsmolen rond. Net als bij de muziekman , had deze man ook een gegroefd bijzonder gezicht , het kon niet anders dan dat dit een Tibetaan was , ik vroeg hem dit en met een grote lach beaamde hij dit, terwijl hij naar een portret van de Dalai Lama wees die achterin de winkel hing. We snuffelde even wat rond en kochten wat klein spul van hem. Zijn engels was slecht , de mijne ook , dus dat schiet niet echt op, maar we kwamen er wel uit. Naast deze winkel was een winkel met klankschalen, de man was bezig om de schalen te graveren, hij liet ons zien hoe hij dat deed en wat dan het eind resultaat was, erg mooi ! 
Daarna moesten we ons nog haasten naar het Hotel. Om half zes begint het al te schemeren en om 6 uur is het hartstikke donker. Je hebt hier geen straatverlichting en haast geen trottoirs dus dan wordt het wel gevaarlijk.
Tijdens het eten verteld Holly dat we morgen naar een lijkverbranding gaan , als je dat niet wil kan je direct naar de tempel gaan die erbij ligt en waar we later allemaal heen gaan. Morgen vertrekken we om 8 uur. Ik ben na de maaltijd naar mijn kamer gegaan om nog even te schrijven en de tas alvast voor een gedeelte opnieuw in te pakken.