Zonsopgang

Vanmorgen stonden Rian en ik om kwart voor 5 beneden om op de taxi te wachten. Het was helder, dus we zouden de zonsopgang goed moeten kunnen zien. De Taxi kwam keurig op tijd en wij stapte in. Het zou een drie kwartier rijden zijn, na een minuut of twintig waren er steeds meer auto's op de weg, niet te geloven, we zitten om kwart over 5 in een file op de bergweggetjes naar Sarangot. We zijn zeker niet de enige die hier interesse in hebben. Even over half 6 zette hij ons af op het plateaus en begonnen we , met nog heel veel mensen, aan de klim naar boven. Het begint al te schemeren maar de zaklamp is toch nog wel prettig. Het is een fikse klim en al snel wordt de groep mensen minder. We lopen langs huizen waar men van platte daken terrassen heeft gemaakt waar men mag staan om van het uitzicht te genieten. Rian en ik wilde nog wel hoger , we hadden nog 15 minuten, dus gestaag liepen wij verder. Het werd steeds rustiger, Rian bleef op een hoog plateau staan om de opgang te zien. Ik liep nog verder, naar de top van de berg, het uitzicht was magnifiek. Daar kwam ook een groep Italianen aan, die alleen maar aan het kwekken waren, daar zit ik dus echt niet op te wachten, toen er ook nog een Nepalese inwoner kwam vragen of ik koffie wilde had ik het wel weer gehad en daalde weer een stuk omlaag, tot ik een rustige plek had en ook nog een schitterend uitzicht. Hier ging ik op de stenen zitten en wachtte op de zonsopgang, Het was helder weer en je zag de gloed van de zon verschijnen langzaam werd deze gloed steeds roder tot de zon langzaam boven de berg uitkwam. Een fel rode heldere zon, geweldig. Ik keek ademloos naar een schitterend natuur fenomeen. Steeds groter en hoger kwam de zon te staan en kleurde de hemel goud rood. Hoe hoger hij kwam hoe meer je de warmte op je huid ging voelen. Het was zo bijzonder en mooi. Ik zou hier wel willen blijven zitten en genieten, heerlijk. Dit wordt ons iedere ochtend gegeven, een stukje natuurschoon wat wij iedere ochtend weer mogen ontvangen. Onvoorwaardelijk

Nadat de zon alweer aardig hoog stond daalde ik af naar Rian die ietsje lager had gestaan en genoten had van deze bijzondere beleving. We daalde de frappen weer af en besloten om terug te lopen naar Pokhara, men gaf aan dat dit een makkelijk weg was van 2 a 3 uur, daar hadden we beide wel zin in . We liepen over de weg en al snel werden we door enkele inwoners verteld dat we een bepaalde weg moesten inslaan om weer terug te lopen naar Pokhara. Het was een graspad en liep prettig. Het viel ons wel op dat het zo rustig was , geen toerist te bekennen , maar dat vonden wij niet erg. Nadat we enkele kilometers gelopen hadden kwamen we op een breed pad uit. We waren nog aan het bekijken , welke kant we op moesten toen er twee jonge mannen langs liepen die vroegen of we naar het meer moesten. Hij wees ons de richting op en wees een smal pad aan dat naar beneden liep. Met dat pad zouden we het binnen een uur lopen, als we de grote weg zouden nemen zou dit 5 uur zijn. Nu dan hoef je niet echt te twijfelen, toch ? Rian en ik begonnen aan de afdaling, zo, dit was een bevolkingspad en zeker niet de weg die in het boekje wordt aangegeven. Het was een pad aangelegd met rots stenen door de bossen heen. Amper een mens te zien , maar wel veel vogel geluiden, je liep midden door de natuur geweldig, maar wel pittig. Regelmatig stopte we even. Ik heb met het klimmen geen problemen maar dalen vind ik lastiger en vermoeiender, Rian gaat dit veel makkelijker af , dus zij liep steeds voorop. Bij elkaar hebben zijn we 2.5 uur aan het dalen geweest voordat we bij het meer aankwamen. Mijn benen trilde maar we hadden het samen wel gedaan en zonder Gids ! Langs het meer liep we terug naar het Hotel. Het was ondertussen 11.15 uur geworden. De rest van de dag hebben we heerlijk geflaneerd door het dorp en langs het Fewa meer. Morgen gaan we weer een stukje verder.