Rupa Lake

De natuur is stil vanmorgen. Om 6.06 uur hoor ik pas de eerste vogels ontwaken. Slapen ze uit, zijn ze moe, of krijgen we een heel andere dag dan gisteren? Heeft het met de weersomstandigheden te maken die er vandaag is dat het ontwaken van de natuur totaal anders is dan gisteren ? We gaan het beleven vandaag, " de dag zal zich ontrollen" en wij rollen mee. Toen ik eenmaal mijn bed "uitgerold" was , zag ik dat we in een dikke laag mist omhuld waren , de stilte van de mist. Om 11 uur kwam de moeder van Holy ons ophalen. Ze zou met ons een wandeling in de omgeving maken, zij kan geen Engels en wij geen Nepalees. Maar dat maakt niet uit, universeel zijn de handgebaren en de glimlach. Het eerste stuk liepen we over de weg die wij gisteren ook gelopen hadden. Na een paar kilometer ging ze van de weg af en gingen we een rots pad op. We liepen door de bossen en op een gegeven moment hoorde we alleen nog maar de vogels, geen auto's geen mensen, Zo mooi! We daalde steeds tot we een meer zagen liggen in de diepte. De plaats Bengas ligt tussen twee meren in. Gister zijn we zelf naar de Bengas Lake gewandeld, nu gingen we naar het andere meer , de Rupa Lake. Moeder wist natuurlijk de kleine paadjes te vinden waar je anders nooit komt. Soms waren de paadjes slechts één voet breed. We liepen langs primitieve huisjes waar de mensen ons vriendelijk Namaste toewenste. We daalde steeds verder af tot we bij de rijstvelden terecht kwamen waar we tussendoor liepen. Soms kwamen we vrouwen tegen die met de moeder een praatje maakte. Daar sta je dan bij en verstaat er niets van, maar het is fascinerend om de taal te horen. Na uren gelopen te hebben kwamen we weer op een weg terecht. Ze maakte ons duidelijk dat het laat werd en dat we weer terug moesten gaan. Terug ? In mijn beleving hadden we toch een rondje gelopen ? Ieder die mij kent , weet dat ik dus echt geen richtingsgevoel heb , dus dat werd nu wel weer duidelijk! We liepen nu over de weg, maar omdat we steeds gedaald waren , moesten we nu dus flink stijgen. En dat was pittig! Onderweg kwamen we langs de weg een " restaurantje" tegen waar we konden zitten en wat drinken en eten. Noodles uit een zakje waar ze gekookt water bij goten, prima te eten, als extra had hij er nog een klein gesneden ui overheen gedaan. Terwijl ik mijn rugzak afdeed zag ik op een van de banden een flinke bloedvlek zitten. Ik streek over mijn rug en dit voelde nat aan. Ik liet Rian even kijken en er zat inderdaad een grote bloedvlek met een klein wondje. Nou, dan weet je al dat het een bloedzuiger geweest is. Zodra deze zich volgezogen hebben laten ze los, hij zat nu niet meer op mijn rug dus hij was verzadigd. Als je een bloedzuiger hebt gehad , dan blijft dit zeker nog een half uur na bloeden,dus er moet een flinke pleister op. Vorig jaar had ik dit ook gehad in Nepal, dus ik weet hoe het werkt, maar toch wel een vies idee die dingen. Je voelt het gelijk overal kriebelen! Nadat we gegeten hebben zijn we weer verder gaan lopen, stijgen en stijgen. Rond 5 uur kwamen we bij het guesthouse. Het was een erge mooie wandeling die we met de moeder van Holy hebben kunnen lopen, het leuke is dat je nu dus echt op die paadjes komt waar je anders gewoon niet komt als toerist. Moeder was vandaag onze gids dus we hebben haar ook in die verhouding een bedrag gegeven, ze heeft de hele dag met ons opgetrokken wat erg fijn was. Terug in het guesthouse ben ik eerst gaan douchen en even gecontroleerd of ik niet nog meer van die enge beesten op mijn lichaam heb zitten, maar dat was gelukkig niet zo. Vandaag scheen de zon maar het was een vochtige benauwde warmte , maar al met al een heerlijke dag weer.