Pokhara

Om 5 uur was ik wakker, ik slaap weer alleen dus ik hoefde niet zachtjes te doen, ik ging eruit om te douchen en de laatste spullen in de rugzak te doen.
Om half 7 zat iedereen aan het ontbijt. Al snel kwam de gids binnen en zoals iedere dag vraagt hij : " hebben jullie lekker geslapen? " Hij oefent op de Nederlandse taal dus zodra hem iets lukt dan horen we dit direct. 
De chauffeur van het busje begon alle tassen op de imperiaal vast te leggen met een groot zeil eromheen. 
Ik moest zorgen dat  mijn rugzak niet op de auto komt, want dan heb ik een probleem ! De gids spoorde iedereen aan om te komen, het zou nog een heel stuk zijn, mij gaf hij de naam op van de gids die mij zou komen ophalen, hij zou een T shirt dragen waar de naam van het Hotel op stond en een papier waar Helena op zou staan.  Ik heb de groep uitgezwaaid, en wachtte in de lobby op mijn taxi, klokslag 8 uur was hij er. We zitten niet ver van het vliegveld dus met 20 minuten waren we er. Tussendoor werd de chauffeur nog gebeld dat hij mij wel helemaal naar binnen moet brengen, ze kennen me zeker ! 
We waren nu op een ander gedeelte van het vliegveld , de chauffeur legde mijn rugzak op de band  nam afscheid omdat ik de poortjes door moest, terwijl ik er onderdoor liep begon er een alarm te loeien, oje, dacht ik, maar de douaniers die erbij stond, keek me aan en zwaaide met zijn hand dat ik door mocht lopen. Ik kwam in een hal terecht met een rij balies in het midden, geen idee waar ik moest zijn, dus met mijn ticket in de hand loop ik naar een man toe die een zender in zijn hand heeft en aan hem vraag ik waar ik moet zijn, hij kijkt op de ticket en wenkt dat ik mee moet lopen, hij loopt naar een balie zonder rij en zegt wat in het nepalees tegen degene die erachter zit. . Ik vlieg om 10 uur en hij vraagt of ik niet een uurtje extra in Pokhara wil zijn, ik kijk hem verbaasd aan en zeg dat ik dat zeker wel wil, hij lacht en geeft me een boarding kaart voor 9 uur. Waarna hij mij de richting wijst die ik op moet lopen. Ik geef mijn rugzak af en ga door een deur waar ik in een andere hal terecht kom, oke en nu ? Ik zie twee agenten aan een tafeltje zitten, ze kijken op mijn kaart en de vrouw houd een gordijn achter haar open waar ik doorheen wordt gestuurd. Achter het gordijn staat de bus die ons naar het vliegtuig zal brengen. Ik ben nog beduusd van de snelheid waar alles mee gaat, er wordt niet gekeken of je drinken bij je hebt of iets dergelijks, het lijkt wel alsof je gewoon met de trein gaat! 
Al snel zit de bus vol en gaat hij rijden, hij brengt ons naar een klein vliegtuig , echt klein he, aan een kant twee stoelen naast elkaar en aan de andere kant van het pad een stoel, dus echt klein. Er was een stewardess die de deur dicht trok en voor ik het wist, gingen we de lucht in. Ik had een goede plek, bij het raam zodat ik naar buiten kan kijken.  Al snel vlogen we over de Himalaya , de Annapurna. De toppen staken boven de wolken uit, met sneeuw bedekt , een schitterend gezicht en dan ook het besef dat daar nu dus mensen aan het klimmen zijn ! 
Ik bleef maar kijken, dit was zo mooi! Ondertussen liep de stewardess met een dienblad rond waar papieren bekertjes op stonden en een thermoskan, ze bood iedereen een kopje thee of koffie aan. Geen karretje, maar een dienblad, ze manoeuvreerde in het  smalle pad  schonk uit de kan in de kopjes met haar ene hand en met de andere hand hield ze het dienblad vast, en dat allemaal zonder te bibberen, een kunst apart! Terwijl ik naar buiten keek zat ik te bedenken hoe nietig wij zijn, tegelijkertijd bedacht ik dat dus niemand weet dat ik in dit vliegtuig zit , iedereen denkt dat ik in het vliegtuig zit wat een uur later vertrekt. Nou ja, we gaan er maar vanuit dat alles goed gaat. . Al snel zag ik huisjes onder mij verschijnen, nu al ? Ja inderdaad daar lag Pokhara, het is slechts een half uurtje vliegen. Na de landing liep ik achter de mensen aan die ook uitgestapt waren, ze gingen in een gebouwtje staan aan het eind van de baan. Ik ging maar mee. Even later zag ik dat er tassen uit het vliegtuig werden gehaald door twee mannen die ze op een kar legde, daarna duwde ze deze naar het gebouw en door een soort groot open loket , gaven ze de bagage aan de eigenaars die hun briefje met cijfers aan de mannen gaven, waarna je je bagage overhandigd kreeg , dat is dus geen lopende band werk maar echt mankracht . 
Ik loop naar buiten en realiseer me dat degene die mij ophaalt ook denkt dat ik een uur later aankom , ik heb wel de naam gekregen, maar geen telefoon nummer, nou ja maakt niet uit, de zon schijnt het is lekker warm en ik kan best een uurtje hier mensen bekijken, dat is altijd leuk ! Terwijl ik zit te wachten hoor ik dat mijn oorspronkelijke vliegtuig vertraging heeft , dus ik zit nog wel even !
 Na nog een uurtje wachten komt mijn chauffeur eraan, hij bleek er al te staan, maar niet met het beloofde T shirt en ook niet met een brief met mijn naam erop, maar een mobiel die hij in zijn hand hield , ja hoor , dat schiet nogal op ! Hij bracht me naar het Hotel, we reden door Pokhara, wat er gezellig uitzag, het was ook druk maar bredere straten. Heel toeristisch veel winkeltjes en  restaurantjes, van hieruit beginnen de klimmers voor de Annapurna gebergte dus er zijn ook verschillende klim en wandel winkels, maar wel gezellig. We hebben een Hotel aan de Lake Side, een zijstraat van de winkelstraat, prima , dan is alles goed te belopen. Het is een mooi Hotel, netjes en schoon en ik heb er een balkon bij, dat is luxe ! Nu ga ik eerst mijn kleding wassen, daar heb ik nu mooi de tijd voor. Als alles te drogen hangt op het balkon ga ik het centum in, hier kan ik niet echt verdwalen, de winkel weg loopt gelijk aan het grote meer. Dat is het Fewa meer. 
Vandaag wil ik kaarten kopen die ik nog moet opsturen, dat zijn van die dingen waar ik deze reis ook helemaal niet mee bezig ben, vraag me ook niet welke dag het is en hoelang ik hier al ben, want ik weet het echt niet. 
Als ik langs de winkeltjes loop zie ik opeens een klankschalen winkel, zoveel heb ik er nog nooit gezien , wanden vol, ja , hier moet ik wel even naar binnen! Ik kijk bewonderend naar al die schalen echt in alle maten, de eigenaar loopt naar me toe  en vraagt of ik interesse heb in een schaal, nou eigenlijk wel, maar dat is niet mee te nemen in mijn rugzak. Ik pakte een schaal en sloeg er tegenaan, deze klonk mooi. De eigenaar verteld dat hij ze zelf maakte, ik sloeg er nog een aan en hij vroeg of ik zelf schalen had, door mijn aanslag had hij het idee dat ik bekend was met klankschalen. Ik vertelde dat ik thuis ook enkele schalen  had , toen begon hij anders tegen me te praten, niet meer als bezoekende toerist. Hij vertelde enthousiast dat hij een Master Van de singing bowl in zijn winkel had, deze bestond uit 9 metalen inplaats van de 7 die er normaal inzitten. Meestal zijn de klankschalen gekoppeld aan een chakra, maar deze Master bowl activeerde en gaf een trilling af aan alle chakra's . Hij vroeg of ik deze wilde zien, natuurlijk wilde ik dit ! 
Hij liep met me naar de achterkamer van de winkel, daar stonden nog meer schalen, op de grond lag een oude man te slapen, waar we dus netjes overheen stapte, de oude man bewoog niet en sliep rustig verder ! Hij pakte een flinke schaal en sloeg daar met de zijkant van zijn hand tegen aan terwijl hij hem omhoog hield, er klonk een heel intens en diep geluid , die ontzettend lang doorging en inderdaad je voelde hem in je hele lichaam . Daarna vroeg hij of ik hem wilde ervaren, hij bracht me naar een kruk waarop ik ging zitten, daarna ging hij met de schaal langs mijn lichaam , een heel intense ervaring, terwijl hij 10 centimeter van mijn lichaam af was, voelde ik de trillingen in mijn lichaam. Heel bijzonder. Ook liet hij mij zien hoe ik op het lichaam kan werken, dat is anders dan dat ik gewend ben, dat ga ik thuis uitproberen. Dit is luilekkerland, kijken of ik morgen de groep mee kan krijgen, dan zou hij een demonstratie kunnen geven en natuurlijk verkopen, ik zal het morgen eens voorstellen ! Misschien !
Ik liep verder , uit de winkelstraat dichter naar het meer toe, daar ligt een soort van boulevard langs het water waar je alleen maar kan wandelen en er geen scooters of auto's rijden, dus rustiger . Het Fewa meer is erg groot,midden in het meer ligt een eilandje waar de gouden tempel staat, je kan daar met een bootje heen, het was ook druk met gekleurde bootjes die mensen overbrengen of die men huurde om zelf te gaan varen. Het was een leuk gezicht en ik ging even op een bankje zitten om het te bekijken. Naast mij kwam een echtpaar zitten en al snel vroegen ze waar ik vandaan kwam, mensen zijn hier heel open, en maken snel contact. Na een tijdje vroeg hij of hij een selfie mocht maken als hij naast me zat,nadat ik ja gezegd had kwamen ze aan beide kanten van mij zitten en werd ik bijna fijn geperst. Nadat hij een foto gemaakt had wilde ik opstaan, maar nee, de mobiel van mevrouw kwam ook uit haar jaszak en ook zij moest een foto maken, twee zelfs!
Toen waren ze tevreden, na een vriendelijk Namaste ben ik verder gegaan. Grappig, ik heb dit ook meegemaakt tijdens mijn wandeling naar Santiago maar ook tijdens het Olavspad wandelen van  vorig jaar en nu weer ? 
Ik loop weer verder, het is een gezellige drukte, langs de kant zitten mensen op een kleedje en verkopen fruit of snoepjes. Ik koop een paar bananen, deze zijn hier erg lekker. Ze hangen nog aan de tros en zijn groen, als je verteld hoeveel je er wil, dan snijden ze deze eraf, en dan verwacht je dat ze hard zijn omdat ze een groene schil hebben, maar dat is niet zo, ze zijn erg lekker. Ik loop met mijn zakje met bananen verder. Tegenover mij komt een kleine man aan zonder schoenen en ongeschoren, hij ziet er zo uit, dat we in Nederland hem een zwerver zouden noemen. Als hij bij mij is, wijst hij naar de zak met de bananen en vraagt In het engels of hij een banaan mag , natuurlijk, ik geef hem een banaan en we lopen weer verder. Aan het eind van het pad ga ik het centrum weer in om iets te gaan eten, van te voren heb ik in het Hotel gevraagd om een restaurant waar ik veilig kan eten. Ik liep weer terug richting het Hotel en vond hem al snel. Hier heb ik heerlijke Vegetarische Dal Bhat gegeten , erg lekker. Daarna nog even een winkel in gelopen voor de kaarten en toen vond ik het wel weer genoeg en liep ik richting Hotel. 
Morgen weer een nieuwe dag .